Συγκριτικά με το 2011, ο ίδιος αριθμός φορολογουμένων επωμίζεται 18 δισ. επιπλέον επιβαρύνσεις φόρων.
 |
| Φόροι: τα τρία τέταρτα των αυξήσεων συγκεντρώνονται στο πλουσιότερο 10% |
Αν οι διαδοχικές περικοπές φόρων που έχουν αποφασιστεί από τον Φρανσουά Ολλάντ θα έχουν 12 εκατομμύρια κερδισμένους, οι ίδιες θα αφήσουν 7 εκατομμύρια δυσαρεστημένους. Εκείνους που δεν έχουν αγγίξει καθόλου οι τρεις φορολογικές πράξεις των τελευταίων ετών: η οριζόντια μείωση φόρου του 2014 (350 ευρώ για έναν άγαμο ή 700 ευρώ για ένα ζευγάρι), η κατάργηση του πρώτου τμήματος της φορολογικής κλίμακας του 5,5% το 2015 και η τροποποίηση της παρεχόμενης έκπτωσης για το 2016. Αυτά τα τρία μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί το ποσοστό των φορολογούμενων νοικοκυριών στο 46,5%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Μπερσύ. "Επιστρέφουμε στα επίπεδα του 2010", απαντά ο Υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν, ενόψει της κριτικής για τη συγκέντρωση του φόρου στο εισόδημα.
Τα τελευταία έτη, πολλά νοικοκυριά έγιναν αντικείμενο φορολόγησης ως αποτέλεσμα του παγώματος της κλίμακας, στην οποία κατέληξε η σοσιαλιστική κυβέρνηση, και της φορολόγησης των υπερωριών. Aν ο αριθμός των υποκειμένων σε φορολόγηση νοικοκυριών επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα, αυτά θα υπόκεινται σε μεγαλύτερες επιβαρύνσεις.
Φυγή στο εξωτερικό
Από το 2011, τα έσοδα που προέρχονται από τον φόρο εισοδήματος ανέρχονται σε 18 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 35%. Η τελευταία εισήγηση της εισηγήτριας του προϋπολογισμού Βαλερί Ραμπώ (Σοσιαλιστικό Κόμμα) καταδεικνύει ότι η προσπάθεια επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στους πλουσιότερους φορολογουμένους. Από το σύνολο των μέτρων που επιβλήθηκαν το 2013 και το 2014, τα νοικοκυριά που ανήκουν στην υψηλότερη κλίμακα (εκείνα των οποίων η βάση φορολόγησης εισοδήματος ξεπερνά τις 37.000 ευρώ ανά μονάδα κατανάλωσης) συνεισέφεραν 4,87 δισ. ευρώ ή τα τρία τέταρτα των συμβολών που απαιτήθηκαν αυτά τα δύο έτη. Οι πλουσιότεροι φορολογούμενοι υπέστησαν ιδίως κυρώσεις από τον καθορισμό της κλίμακας των κεφαλαιακών εισοδημάτων (κατάργηση της πάγιας εισφοράς). H θέσπιση ορίου στο φορολογικό προνόμιο που συνδέεται με το οικογενειακό αφορολόγητο των 1500 ευρώ ανά μέλος έχει επίσης επηρεαστεί, όπως και η φορολόγηση της αύξησης των συντάξεων των εξαρτωμένων ατόμων. Αντίθετα με την κοινή εντύπωση, οι πλουσιότεροι φορολογούμενοι έχουν επίσης πληρώσει τον λογαριασμό και για την φορολόγηση των υπερωριών.
Όλα αυτά οδηγούν σε μία ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση του φόρου εισοδήματος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Επιτροπής των Οικονομικών Ζιλ Καρρέ (Οι Ρεπουμπλικανοί), η κατάργηση του τμήματος του 5,5% το 2015 είχε οδηγήσει σε μετατόπιση του 50% του βάρους του φόρου εισοδήματος στο 1% των νοικοκυριών αντί για το 45% το 2014. Αυτοί οι υπολογισμοί τροφοδοτούν τους φόβους της φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό, η οποία έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με το 2012 μεταξύ των πλουσιότερων φορολογουμένων (με ετήσια έσοδα άνω των 100.000 ευρώ), και που δεν έχει προκαλέσει διάβρωση των εσόδων που προέρχονται από τον φόρο εισοδήματος.
(Les Echos, 11.09.2015)
* * * * * * * * * * * *
Impôts : les trois quarts des hausses ont porté sur les 10% les plus aisés
Comparé à 2011, le même nombre de contribuables se partagent 18 milliards d’impôts en plus.
Si les baisses d’impôt successives décidées par François Hollande feront en tout 12 millions de gagnants, elles feront inversement 7 millions de mécontents. Ceux qui n’auront rien touché des trois gestes fiscaux de ces dernières années : la réduction forfaitaire d’impôt en 2014 (350 euros pour un célibataire ou 700 euros pour un couple), la suppression de la première tranche du barème à 5,5 % en 2015 et la modification de la décote prévue pour 2016. Ces trois mesures ont eu pour conséquence de faire tomber la part des foyers imposables à 46,5 %, d’après les estimations de Bercy. « Nous revenons au niveau de 2010 », se défend le ministre des Finances, Michel Sapin, face aux critiques sur la concentration de l’impôt sur le revenu.
Ces dernières années, de nombreux ménages étaient devenus imposables sous l’effet du gel du barème, auquel le gouvernement socialiste a mis fin, et de la fiscalisation des heures supplémentaires. Si le nombre de foyers imposables revient à son niveau d’avant-crise, ceux-ci sont soumis à desprélèvements bien supérieurs.
Départs à l’étranger
Depuis 2011, les recettes tirées de l’impôt sur le revenu ont augmenté de 18 milliards d’euros, soit 35 % de hausse. Le dernier rapport de la rapporteure du budget, Valérie Rabault (PS), montre que l’effort a été porté essentiellement par les contribuables les plus aisés. Sur l’ensemble des mesures, prises en 2013 et 2014, les foyers appartenant au dernier décile (ceux dont le revenu fiscal de référence est supérieur à 37.000 euros annuels par unité de consommation) ont contribué à hauteur de 4,87 milliards d’euros, soit les trois quarts des efforts demandés sur ces deux années. Les contribuables les plus aisés ont été particulièrement pénalisés par la mise au barème des revenus du capital (fin du prélèvement forfaitaire). Le plafonnement de l’avantage fiscal lié au quotient familial à 1.500 euros par part les a également affectés, tout comme la fiscalisation des majorations de pensions pour charges de famille. Contrairement à une idée reçue, les contribuables aisés ont eux aussi payé la facture de la fiscalisation des heures supplémentaires.
Tout cela aboutit à une concentration encore plus grande de l’impôt sur le revenu. D’après le président de la commission des Finances, Gilles Carrez (Les Républicains), la suppression de la tranche à 5,5 % en 2015 a eu déjà pour conséquence de faire porter 50 % de l’impôt sur le revenu par 1 % des ménages, au lieu de 45 % en 2014. Ce calcul alimente la crainte que les départs à l’étranger, qui ont triplé depuis 2012 chez les contribuables les plus aisés (revenus annuels supérieur à 100.000 euros), n’engendrent une érosion des recettes de l’impôt sur le revenu.
Σχετικά με τον συντάκτη της ανάρτησης:
Ο Αλέξανδρος Ντάσκας είναι Δικηγόρος Αθηνών και ένας από τους συνδιαχειριστές του ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ.
κανένα σχόλιο