Ο φιλελευθερισμός ως κορμός της ελληνικής οικονομίας και η «αριστερά» για πινελιές...

Ο κ. Τσίπρας δεν αποτελεί έναν τυχαίο αρχηγό κόμματος αλλά τον βασικό και χαρισματικό ηγέτη του αντιμνημονίου στην Ελλάδα. Σε 5 χρόνια σκληρής λιτότητας στην Ελλάδα, σε συνθήκες σύγχυσης και πόλωσης ο εν λόγω πολιτικός κατάφερε να μετουσιώσει την οργή του κόσμου σε Κυβερνητικές θέσεις και στη συνέχεια σε πανευρωπαϊκή διαμαρτυρία. Το αίτημα ήταν σαφές: κατάργηση των χρεών που οδηγούν έναν λαό σε αέναη λιτότητα. Ο λαός είναι πάνω από τις όποιες αστικές αξιώσεις. ενώ παράλληλα έπρεπε να βρεθεί ένας ηγέτης να τολμήσει να τα πει αυτά στην Ευρώπη.

Παρόλαυτά, μετά 5 χρόνια διαπραγματεύσεων από τις προηγούμενες Κυβερνήσεις, καταδείχθηκε τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς ότι πέρα από την λιτότητα, οι Ελληνικές Κυβερνήσεις έπρεπε οπωσδήποτε να βρουν την γενεσιουργό αιτία αυτών των δυσβάσταχτων χρεών. Και αυτό γιατί κάθε λογικό αίτημα για χαλάρωση της λιτότητας πρέπει να συνοδεύεται πάντοτε από μια ειλικρινή προσπάθεια ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια χρέη.

Όσον αφορά λοιπόν το αίτημα για χαλάρωση της λιτότητας, ο κ. Τσίπρας με την νεανική του ορμή και τον επαναστατικό οίστρο της αριστεράς τα πήγε καλά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και πανευρωπαϊκά. Ωστόσο, όσον αφορά την γενεσιουργό αιτία των χρεών στην Ελλάδα ο κ. Τσίπρας πήγε απροετοίμαστος στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι να τον αποστομώσουν και να τον καθηλώσουν.

Στο επιχείρημα ότι για όλα φταίνε οι Τράπεζες, ο κ. Τσίπρας βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν κατάλαβε ότι η Ελλάδα δεν χρωστάει πλέον σε Τραπεζίτες, αλλά σε κράτη.

Στο επιχείρημα ότι για όλα φταίει η "κακιά" Γερμανία που θέλει να κάνει Γερμανική την Ευρώπη, ο κ. Τσίπρας βρέθηκε προ εκπλήξεων όταν κατάλαβε ότι απέναντι στην Ελλάδα δεν βρίσκεται μόνο η Γερμανία αλλά και οι 18 χώρες της ευρωζώνης.

Στο επιχείρημα ότι για όλα φταίνε οι Ευρωπαίοι Τοκογλύφοι και οι «τρομοκράτες» του ΔΝΤ ο κ. Τσίπρας βρέθηκε προ εκπλήξεων όταν κατάλαβε ότι τοκογλύφοι που σου δανείζουν με κάτω από 1% επιτόκιο απλά … δεν υπάρχουν..

Στο επιχείρημα ότι οι Ευρωπαίοι κρατούν όμηρο την Ελλάδα μη αναδιαρθρώνοντας το χρέος της, ο κ. Τσίπρας βρέθηκε πάλι προ εκπλήξεως όταν κατάλαβε ότι οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του χρέους συνδυάζεται με «οικονομική αξιολόγηση» της ελληνικής οικονομίας όσον αφορά τα ελλείμματα και τις μεταρρυθμίσεις. Κορόιδα να δανείζουν τις Ελληνικές Κυβερνήσεις για να κάνουν αυτές «αξιοπρεπείς» διορισμούς στο Δημόσιο… απλά δεν υπάρχουν. …

Η συντριβή που έπαθε ο κ. Τσίπρας (και για την οποία είχε προειδοποιηθεί πολλές φορές) ολοκληρώθηκε με το κορυφαίο ευρωπαϊκό επιχείρημα δια στόματος Σόιμπλε: «αν νομίζετε ότι δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε στους κανόνες του ευρώ και αν νομίζετε ότι θίγεται η αξιοπρέπειά σας οφείλετε να αποχωρήσετε από το ενιαίο νόμισμα και … άντε βρε καρντάσια… θα σας δώσουμε και 15 δις ευρώ για την ανθρωπιστική σας κρίση επειδή είμαστε κιμπάρηδες…»

Λίγοι πολιτικοί στην παγκόσμια ιστορία έχουν υποστεί την συντριβή και την ταπείνωση που υπέστη ο κ. Τσίπρας και μάλιστα όχι γιατί ηττήθηκε από κάποιον ισχυρό αλλά γιατί προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα από το «παράλληλο σύμπαν» όπου βρισκόταν.

Χωρίς να του φταίει κανένας Ευρωπαίος και κανένας «τοκογλύφος» ο κ. Τσίπρας  βρέθηκε μπροστά στο παρανοϊκό δίλημμα: παραμονή στο ευρώ με αναγκαστική λιτότητα προκειμένου να μειωθούν τα ελλείμματα ή αποχώρηση από το ευρώ και τύπωμα εθνικού νομίσματος και πορεία προς το «άγνωστο»..;; Στην μία περίπτωση θα αντιμετώπιζε τον πλήρη εξευτελισμό εφαρμόζοντας την λιτότητα που για χρόνια κατήγγειλε και στην άλλη περίπτωση θα έκανε πραξικόπημα κατά της Δημοκρατίας και της λαϊκής βούλησης γιατί δεν είχε καμία εντολή από τον ελληνικό λαό για έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Παρόλαυτά, ο κ. Τσίπρας είχε και τρίτο δρόμο: αντί για τον πλήρη εξευτελισμό ή το συνταγματικό πραξικόπημα μπορούσε να επικαλεστεί τους πολυετείς αγώνες του κατά της λιτότητας και να παραιτηθεί ο ίδιος μέχρι τα τέλη Απριλίου (μετά 3 μήνες διαπραγματεύσεων) με σύνθημα την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, αφού η παραμονή στο ευρώ σήμαινε λιτότητα. Μπορούσε να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό την επιλογή της δραχμής και ας τον άφηνε να αποφασίσει ο ίδιος.

Ποιος τον εμπόδισε να παραιτηθεί έγκαιρα και όχι στο τέλος Ιουλίου που η χώρα έφτασε με την πλάτη στον τοίχο..;;

Το ότι ψήφισε «λιτότητα» για τον ελληνικό λαό μπορεί να το υπερασπισθεί ως ένας «φιλελεύθερος ευρωπαϊστής», όχι όμως ως ένας αριστερός. Και αυτό γιατί αν και η «αριστερά» ψηφίζει προγράμματα λιτότητας, προκειμένου η χώρα να ανταποκριθεί στον σκληρό καπιταλισμό του ευρώ, ποια η διαφορά της με τον «δεξιό» φιλελευθερισμό..;;

Το ότι ο κ. Τσίπρας επιμένει να λέει ότι δεν υπήρχε τρίτος δρόμος πέρα από την λιτότητα για παραμονή στο ευρώ, είναι σα να λέει ότι αφού η Ευρώπη είναι καπιταλιστική, η αριστερά οφείλει να συμμορφωθεί και όχι να αντισταθεί.

Βεβαίως η στάση του κ. Τσίπρα αποτελεί μια κορυφαία νίκη του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού κατά του κρατισμού και του κομμουνισμού της «παλαιάς» αριστεράς, η οποία θα γραφτεί σε όλα τα βιβλία της οικονομίας παγκοσμίως από την καπιταλιστική Αμερική, μέχρι την αναδυόμενη Ζάμπια και την μαοϊκή Κίνα: Ο κορυφαίος ηγέτης της αριστεράς Τσίπρας αντί να παραιτηθεί έντιμα και έγκαιρα αρνούμενος να φέρει λιτότητα στον τόπο του, υποτάχτηκε στο καπιταλιστικό ευρώ και την οικονομία της αγοράς. Και όχι μόνο αυτό αλλά βάφτισε το πρόγραμμα καπιταλιστικής συμμόρφωσης της χώρας ως αριστερό μνημόνιο…

Μετά από αυτά τι κατάφερε ο κ. Τσίπρας;

Εξευτέλισε και ταπείνωσε την «αριστερά» που υποτίθεται υπηρετούσε προκειμένου να ξαναγίνει πρωθυπουργός.

Αλλά και πάλι, αφού πήγε με το φιλελεύθερο στρατόπεδο... αρνείται να συνεργαστεί με φιλελεύθερα κόμματα προκειμένου να εφαρμόσει αυτά που ψήφισε και επιστρέφει στην συνθηματολογία παλαιού τύπου: για όλα φταίνε οι προηγούμενοι. Ή  αλλιώς για όλα φταίει το παλιό, με το οποίο πρέπει να «ξεμπερδέψουμε».  

Άραγε το «παλιό» φταίει που η «αριστερά» του κ. Τσίπρα υποτάχτηκε στον «φιλελεύθερο καπιταλισμό»..;;;

Ο κ. Τσίπρας τερμάτισε διχασμό δεκαετιών ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς αφού πλέον η χώρα θα κάνει την αποφασιστική της στροφή στον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Η ιδιωτική οικονομία επιτέλους θα πριμοδοτηθεί και η χώρα θα μάθει να πληρώνει τις υποχρεώσεις της, αφού βεβαίως διαπραγματευτεί όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκούς όρους για τις ασθενείς κοινωνικές ομάδες.

Ζούμε ιστορικές στιγμές κατά τις οποίες η «αριστερά» κατέρρευσε με υπογραφή του χαρισματικού ηγέτη της και επιτέλους η χώρα θα βαδίσει στα χνάρια των σύγχρονων φιλελεύθερων Ευρωπαϊκών κρατών, χωρίς ανούσιους διχασμούς σε δεξιούς και αριστερούς και σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.

Ο κορμός της εθνικής οικονομικής στρατηγικής θα είναι φιλελεύθερος, όποιες και αν είναι οι «αριστερές» πινελιές του κ. Τσίπρα. Η αριστερά θα έχει πλέον μόνο την θέση της «πινελιάς» σε φιλελεύθερα οικονομικά προγράμματα…