Ας τελειώνουμε με την καραμέλα της φοροδιαφυγής του ιδιωτικού τομέα.

Έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια για να γίνει κατανοητό ότι όταν το κράτος επεμβαίνει στις ιδιωτικές συναλλαγές και επιβάλλει αύξηση των τιμών των υπηρεσιών κατά 23% ως ΦΠΑ, τότε «δεν παίρνει» δικά του χρήματα, αλλά τα χρήματα του κάθε ιδιώτη επαγγελματία, ο οποίος αναγκάζεται να απορροφήσει τον ΦΠΑ μειώνοντας το κέρδος του, επειδή ο κάθε πελάτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αύξηση των τιμών κατά 23%, ή αρνείται να τα δώσει και πάει σε άλλον «πιο φθηνό» επαγγελματία.

Βεβαίως είναι λογικό το κράτος να παρεμβαίνει στις συναλλαγές και να επιβάλλει μία λογική αύξηση των τιμών κατά 8%, 10% και στην χειρότερη περίπτωση κατά 13%. Όταν όμως επεμβαίνει με επιβολή αύξησης των τιμών κατά 23% τότε, επί της ουσίας, βάζει το χέρι και παίρνει χρήματα από την τσέπη επαγγελματία και όχι «δικά του χρήματα». Άλλη η αύξηση 23% στο 1,3 ευρώ της τυρόπιτας και άλλη σε υπηρεσίες όπως πχ στην εκπαίδευση και στις δικηγορικές αμοιβές.

Επί της ουσίας, το 23% ΦΠΑ σημαίνει μία απαράδεκτη σοβιετοποίηση της ελεύθερης οικονομίας και εκμηδενισμό του κέρδους του επιχειρηματία, καθώς το κράτος γίνεται «συνέταιρος» στην επιχείρησή του με ποσοστό συμμετοχής 23%, χωρίς να υπολογιστεί ο επιπλέον φόρος στον επιχειρηματία με φόρο εισοδήματος και χαράτσια (ΕΝΦΙΑ, τέλος επιτηδεύματος κτλ).

Και όλα αυτά μάλιστα συμβαίνουν όταν είναι γνωστό ότι στο καπιταλιστικό σύστημα, μείωση του κέρδους των επιχειρήσεων σημαίνει μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων και απολύσεις για να μην χρεοκοπήσει η επιχείρηση. Δηλαδή την εκάστοτε φοροκαταιγίδα την πληρώνει στο τέλος ο απλός εργαζόμενος.

Παρόλαυτά το ελληνικό κράτος, δια των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεών έχει βρει διάφορα επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, με κυριότερο την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Όσο η φοροδιαφυγή είναι μεγάλη, τόσο (υποτίθεται) αυξάνεται η φορολογία για να καλυφθούν τα κενά. Όμως φαίνεται ότι όσοι τα λένε αυτά, μάλλον έχουν μπερδέψει την φοροδιαφυγή με την αδυναμία πληρωμής φόρων.

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, των μειωμένων εισοδημάτων και της μειωμένης κατανάλωσης η μείωση των εσόδων της φορολογίας δεν οφείλεται στην φοροδιαφυγή, αλλά στα μειωμένα έσοδα των επιχειρήσεων. Όσο μειώνεται ο τζίρος των επιχειρήσεων, τόσο μειώνονται και τα έσοδα του κράτους από φορολογία. Είναι τόσο απλό… όσο και αν οι υπεύθυνοι της ελληνικής κυβέρνησης κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν την κρίση ρευστότητας στην αγορά.

Αλλά ας πάμε και στους επιχειρηματίες που πραγματικά φοροδιαφεύγουν και ας αναρωτηθούμε το εξής: ποιος επιχειρηματίας είναι πιο επιζήμιος για την οικονομία, αυτός που διατηρεί την έδρα του στην Ελλάδα δίνοντας έσοδα στο κράτος και θέσεις εργασίας στους πολίτες και ταυτόχρονα κρύβει κάποια έσοδα για να μην απολύσει κάποιον φουκαρά, ή ο επιχειρηματίας που πάει την έδρα του σε άλλη χώρα και δεν δίνει στο κράτος απολύτως τίποτα; Μήπως το πραγματικό πρόβλημα της χώρας μας είναι ότι λόγω της υψηλής φορολογίας και του εκμηδενισμού του επιχειρηματικού κέρδους δεν στεριώνουν οι επιχειρήσεις εδώ..;

Και τέλος πάντων είναι η ίδια η απαξία της φοροδιαφυγής όταν η φορολογία είναι λογική και δίκαιη και η ίδια όταν είναι ληστρική και παράλογη..;;

Πλέον ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: η παρούσα φοροκαταιγίδα που υφίσταται ο μέσος Έλληνας επαγγελματίας (πολύ χειρότερη από την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου) γίνεται προκειμένου οι κ. Τσίπρας και Καμμένος να κλείσουν τα ελλείμματα από την φοροδιαφυγή ή για να μην κάνουν περικοπές στον Δημόσιο τομέα..;;

Όταν είναι γνωστό ότι η δραματική αύξηση της φορολογίας σημαίνει με μαθηματική ακρίβεια απολύσεις, τότε είμαστε υπέρ των απολύσεων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και όχι υπέρ απολύσεων στο Δημόσιο..;; Πώς είναι δυνατόν αυτό..; Αν οι κ. Τσίπρας-Καμμένος δεν εξόντωναν τον ιδιωτικό τομέα με απίστευτη φορολογία, τότε ας έκαναν όποιον διορισμό-μονιμοποίηση ήθελαν. Αν όμως εξοντώνουν τον έναν τομέα (ιδιώτες) με ποια λογική και ποια ηθική δεν πειράζουν και τον Δημόσιο.;;

Βεβαίως δεν είναι κανείς υπέρ των άναρχων και αυθαίρετων απολύσεων στο Δημόσιο, όμως η λογική και η ηθική λέει ότι ή πειράζεις και τους δύο τομείς, ή δεν πειράζεις κανέναν. Όσο είναι σκληρό να γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, το ίδιο σκληρό είναι να εξοντωθούν οι ιδιώτες επιχειρηματίες με υψηλότατη φορολογία που θα τους οδηγήσει να κάνουν απολύσεις.

Οι κ. Τσίπρας-Καμμένος κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτή την πολιτική (ο Δημόσιος τομέας στο απυρόβλητο και ο ιδιωτικός στα τάρταρα) το κράτος δεν πρόκειται να κλείσει τα ελλείμματα. Ο ιδιωτικός τομέας ό,τι είχε να δώσει το έδωσε και δεν έχει άλλα, όσο και να τον γδάρουν, όσο και να τον δυσφημούν και από πάνω με κατηγορίες για φοροδιαφυγή επειδή πχ ένας επαγγελματίας δεν αποδίδει δικά του χρήματα στο κράτος ως 23% ΦΠΑ, τα οποία το κράτος «βαφτίζει» κρατικά επειδή έτσι θέλει. 

Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί εκπληκτική ικανότητα του κ. Τσίπρα το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα που οι «θεσμοί» δεν τον αφήνουν να βάλει χέρι στο Δημόσιο ταμείο για να κάνει διορισμούς (ισχυρό πλήγμα στην διαχρονική οικονομική πολιτική της "αριστεράς" στην Ελλάδα), αυτός κατάφερε να τους παρακάμψει με «μονιμοποιήσεις» υπαλλήλων αορίστου χρόνου, επαναπροσλήψεις και διατήρηση των προνομίων του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ (βλ επίδομα τυρόπιτας στην ΔΕΗ).

Επίσης, αποτελεί ιστορικό ελιγμό της αριστεράς του κ. Τσίπρα και η προσέγγιση των στρατιωτικών, καθώς, από εκεί που είχε αλλεργία στο χακί, ξαφνικά βλέπει τους στρατιωτικούς ως απλούς δημόσιους υπαλλήλους στα πλαίσια του κρατισμού που πρεσβεύει.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι για την παραπάνω πολιτική προστατευτισμού του Δημόσιου τομέα, ο κ. Τσίπρας έστειλε τον λογαριασμό να τον πληρώσει ο ιδιωτικός τομέας με απίστευτα μέτρα όπως η 100% προκαταβολή φόρου, ή το 23% ΦΠΑ στην εκπαίδευση. Και από την στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα παράλογα που του ζητούν (μακάρι να μπορούσε), τότε εγείρονται βάσιμες ανησυχίες για την μελλοντική καταβολή μισθών στο στενό  Δημόσιο, τον στρατό κτλ. 

Τα πράγματα για το μέλλον προδιαγράφονται ιδιαίτερα ανησυχητικά, καθώς το μοντέλο του κρατισμού με τις σάρκες του ιδιωτικού τομέα δεν βγαίνει. Το οικονομικό πρόγραμμα του κ. Τσίπρα δεν βγαίνει ούτε όσον αφορά το συμμάζεμα των ελλειμμάτων και ας σταματήσει να δυσφημεί τον ιδιωτικό τομέα για φοροδιαφυγή για να καλύψει τα αδικαιολόγητα.