Εἶναι θλιβερό, ὅτι οἱ ἡγετἰσκοι τῆς Χριστιανικῆς Δύσεως, δὲν διέκριναν, μέσα στὴν μικρόνοιά τους ὅτι κράτος χωρίς ἑνιαῖο, κοινό, πολιτισμό, δηλαδή μεταφυσική, οὔτε ὑπῆρξε οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ. Συνεπῶς α)ὅλα τὰ περὶ κοσμικοῦ κράτους εἶναι ἀνερμάτιστες καὶ έπικίνδυνες ἀντιλήψεις, β)ὅλα τὰ περὶ πολυπολιτισμικότητος εἶναι ἀνοησίες, γ)δὲν χωρεῖ ἐνσωμάτωση στὸ κράτος καὶ τὸν πολιτισμό σου, ριζικά ἀλλότριων στοιχείων, ποὺ πρεσβεύουν μάλιστα, τὴν ἐπεκτατικότητα καὶ τὴν ἐξολόθρευση κάθε προσώπου καὶ φορέα ἄλλης μεταφυσικῆς, τόσο ἐκ μέρους τῶν πολιτῶν σου ὅσο καὶ κυρίως, ἐκ μέρους τῶν εἰσερχομένων.
Ἡ κατάργηση ἀπὸ τὴν προσφερόμενη Παιδεία, τοῦ μεταφυσικοῦ δηλαδή πολιτισμικοῦ, ὑποβάθρου καὶ Παραδειγματος τῆς χώρας καὶ ἡ ἀπαλλαγὴ τῆς ὑποχρεωτικῆς παρακολούθησης καὶ ἐκμάθησης αὐτῶν, καθὼς καὶ τῆς Γλώσσας της, ἐξαλείφει κάθε λόγο ἐνσωμάτωσης τοῦ εἰσερχομένου καὶ διευκολύνει τὴν ἀποκήρυξή τοῦ τρέχοντος Παραδείγματος, ὡς ἐπαχθῆ(!) φόρτο, ἀπὸ τοὺς γηγενεῖς.
Τὰ πράγματα γίνονται τραγικά, ὅταν οἱ ἀνοητένουσες κυβερνήσεις, ἑνὸς κράτους, μὲ τέτοιες ἀντιλήψεις, προσθέτουν σὲ αὐτὲς, μονομερῶς, τὰ περὶ άνθρωπισμοῦ προτάγματα, τὶς βλακώδεις ποππερικές καὶ σορικὲς θεωρίες περὶ ἀνοιχτῶν συνόρων, ἀνοιχτῶν κοινωνιῶν, ξενοφοβιῶν καὶ ἄλλες ἄλλογες μποῦρδες.
Αὐτές οἱ παρανοϊκές κρανιακὲς τρικυμίες, ὁδηγοῦν σὲ σοβαρώτατο κίνδυνο, στὰ πλαίσια τῶν διεθνῶν σχέσεων, τό κράτος ποὺ τὰ πρεσβεύει, ἀφοῦ εἶναι προδιαγεγραμμένη ἡ ὑποχώρηση τοῦ Κοινοῦ, τοῦ συνδετικοῦ, δηλαδή, κοινωνικοῦ ἱστοῦ, μὲ συνέπεια τήν, ἀργὰ ἤ γρήγορα, διάλυσή του. Σημεῖο στὸ ὁποῖο ἐξέπεσε ἡ Ἑλλάδα, ἀπὸ τὸν ἑσμὸ τῶν ἄθλιων ἡγεσιῶν της, ποῦ τὴν κυβέρνησαν τὰ τελευταῖα 180 χρόνια!
Ἀκόμη χειρότερα γίνονται τὰ πράγματα, ὅταν τὀ κράτος ὑποδοχῆς πρεσβεύει τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό τοῦ ὀρθοῦ Λόγου, τοῦ ἐλέυθερου Πολίτου Ὁπλίτου, τῆς ἑτερότητος καὶ τὸν χριστιανικὸ τῆς ἱερότητος τοῦ προσώπου, δηλαδὴ τῆς πλήρους καὶ ἀπεριόριστης ἐλευθερίας· ὡς Πολίτου καὶ ὡς Προσώπου ἔναντι κάθε ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, ἀκόμη καὶ ἀμφισβήτησης τοῦ ἴδιου τοῦ .... Θεοῦ του.
Ὁπότε καθίσταται ἄμεσα ἀντιληπτό, τὸ χαῶδες τῆς λειτουργικῆς συνύπαρξης, σὲ μία Πολιτεία, τοῦ θεοκεντρικοῦ ἑλληνικοῦ ὀρθοδόξου πολιτισμικοῦ κοσμοσυστήματος τῆς μετοχῆς στὴν ἐκκλησία τῶν Πολιτῶν καὶ τὴν ἐκκλησία τῶν Πιστῶν (ἐχόντων ἐμπιστοσύνη), μὲ τὸ θεοκρατικὸ πολιτικὸ ἰσλαμικὸ σύστημα ποὺ κηρύσσει τὴν ὑποταγὴ Πιστοῦ καὶ Κράτους στὰ ἐκ τοῦ Κορανίου διατάγματα ἤ μὲ τὰ συστήματα τῶν μεγάλων καστῶν τῶν σινοϊνδικῶν ἐπικρατειῶν.
Ἀκόμη καὶ ἄν ὀρθῶς προτρέπῃ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κκ.’Ἐμμανουήλ, «.. να μὴν πέσουμε στὴν παγίδα νὰ δαιμονοποιήσουμε μιὰ θρησκεία ...», σημασία ἔχει ὁ τῆς ἄλλης θρησκείας, πῶς λειτουργεῖ.
Εἰδικὰ μάλιστα ὅταν ἡ ἄλλη θρησκεία εἶναι τὸ Ἰσλάμ, ποὺ πρεσβεύει στὰ ἱερά Βιβλία του κάποιες βασικὲς θέσεις, ποὺ ἔρχονται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἰδιαίτερα τὴν ὀρθοδοξία ὅπως:
-τὴν ὕπαρξη καὶ ἐπιβολὴ τοῦ συγκεκριμένου Θεοῦ ὡς μοναδικοῦ, μὲ ταυτόχρονη ἀπόρριψη κάθε ἄλλου καὶ διαχωρισμό τῶν ἀνθρώπων σὲ πιστούς καὶ [τιμωρητέους] ἀπίστους, θανάτῳ ἤ στὴν καλύτερη περίπτωση ἔναντι κεφαλικοῦ φόρου.
-τὴν κήρυξη Τζιχάντ [ἱεροῦ πολέμου], θεοκρατίας, Χαλιφάτου, ἑρμηνείας τοῦ Κορανίου κατὰ τὸ δοκοῦν, ἀφοῦ ὡς γνωστὸν, τὸ πρωτότυπο εἶναι στὸν Οὐρανό,
-τὴν «θεόθεν» ἐπίσημη μειονεκτικὴ θέση τῆς γυναίκας κλπ.
Ἄν στὰ ἀνωτέρῳ προστεθῇ καὶ τὸ γεγονός ὁτι οἱ Δυτικοί προτεσταντικοί ραφτάδες τῆς πολιτικῆς στὴν Μ. Ἀνατολὴ, ἔκαναν τὸ πᾶν γιὰ νὰ ἐγκαθιδρυθῇ τὸ Ἰσλαμικό Κίνημα τοῦ χαλιφάτου, στὸ ὁποῖο συνέπραξαν ὁμοθύμως οἱ δικοί μας, τότε μοιάζει τραγικὴ ἡ ἐπισήμανση ποὺ κάναμε πρὶν τόσα χρόνια: τὰ χειρότερα ἀσύμμετρα χτυπήματα δὲν ἔχουν γίνει ἀκόμη.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἔρευνα & Στατιστική τοῦ ΤΕΙ Δυτικῆς Ἑλλάδος
kakarelidis@gmail.com
κανένα σχόλιο