Ο πόλεμος στην Συρία: ανησυχίες για τις διεθνείς εξελίξεις και για την χώρα μας.

Τα πυρηνικά όπλα είναι σήμερα το μεγαλύτερο επίτευγμα της πολεμικής βιομηχανίας διεθνώς. Όταν για παράδειγμα οι ατομικές βόμβες στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945 εξαΰλωσαν ολόκληρες πόλεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, καταλαβαίνει κανείς σήμερα απόλυτα το τι μπορούν να κάνουν μικροί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές πολλές φορές ισχυρότερες από τις πυρηνικές βόμβες του 1945.

Όμως, ακόμα και τέτοια όπλα με τέτοιες δυνατότητες για μαζική καταστροφή έχουν ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα: το γεγονός ότι πρέπει να εκτοξευτούν και να εκραγούν πολλά χιλιόμετρα μακριά από τον λαό ή πληθυσμό που υποτίθεται ότι προστατεύουν. Τι γίνεται όμως όταν η αντιπαράθεση μεταφέρεται μέσα στις πόλεις όπου διαβιούν οι πληθυσμοί που κατέχουν αυτά τα όπλα. Είναι δυνατόν λαοί που κατέχουν πυρηνικά όπλα να τα ρίξουν στους εαυτούς τους προκειμένου να αναχαιτίσουν έναν αντίπαλο που έφτασε στην πόρτα τους..;;

Φυσικά και δεν είναι. Και γι’ αυτό αποτελεί ρόλο του λεγόμενου "συμβατικού" στρατού να κρατήσει τους αντιπάλους σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα, ώστε αν χρειαστεί τα όπλα αυτά να χρησιμοποιηθούν χωρίς φίλιες απώλειες.

Ωστόσο, αυτά που γίνονται στην Συρία σήμερα μας εισάγουν σε μια νέα μορφή πολέμου κατά τον οποίο τα πανίσχυρα πυρηνικά όπλα δείχνουν να έχουν αχρηστευθεί. Πρόκειται για τον πόλεμο μέσα σε αστικό περιβάλλον, δηλαδή μέσα ακριβώς στην περιοχή που διαβιούν οι πολίτες που υποτίθεται ότι τα όπλα αυτά προστατεύουν.

Δεν είναι ευδιάκριτα τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην Συρία και τι εκπροσωπούν και στοχεύουν οι αντίπαλες παρατάξεις (καθεστώς Άσαντ, συριακή αντιπολίτευση, τζιχαντιστές). Το σίγουρο όμως είναι ότι τα σύνορα της εν λόγω χώρας κατέρρευσαν από μέσα με πολύ μεγάλη ευκολία και ο πόλεμος μεταφέρθηκε μέσα στις πόλεις. Μέσα δηλαδή σε περιοχές που ζει άμαχος πληθυσμός και ως εκ τούτου κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.

Στην ουσία επιβεβαιώθηκε ότι όσο πιο ισχυρά είναι τα όπλα μαζικής καταστροφής (πυρηνικά, χημικά, βιολογικά κτλ), τόσο πιο κοντά σε αστικά περιβάλλοντα μεταφέρονται «ποικιλοτρόπως» οι διεθνείς συγκρούσεις, σε μια νέα μορφή ολοκληρωτικού πολέμου του μέλλοντος.

Πώς όμως έγινε αυτή η μεταφορά του πολέμου στις πόλεις..;;

Όλα ξεκίνησαν στην Συρία από την λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση, η οποία αποτέλεσε τον «δούρειο ίππο» της νέας αυτής μορφής του πολέμου είτε ηθελημένα, είτε αθέλητα. Και γι’ αυτό πρέπει τα κίνητρα των ανθρώπων αυτών να διερευνηθούν από τους αρμόδιους:

Πρόκειται για πολίτες που ζητούν την εφαρμογή Δημοκρατίας κατά ενός αυταρχικού καθεστώτος, ή πρόκειται για πληθυσμούς που δεν αφομοιώθηκαν και βρήκαν τον αυταρχισμό του Άσαντ ως αφορμή για να εφαρμόσουν σχέδια απόσχισης; Οι "μετριοπαθείς" της αντιπολίτευσης θέλουν εγκαθίδρυση στην χώρα Δημοκρατίας ή της δικής τους εξουσίας..;;

Από αυτά που έγιναν στην Συρία προκύπτει ότι το σκαλοπάτι για την νέα αυτή μορφή πολέμου μέσα στα αστικά κέντρα είναι «πολίτες» που κάνουν «ένοπλη επανάσταση». Δεν προκύπτει όμως με σαφήνεια γιατί έγινε αυτή επανάσταση: Η Συρία πληρώνει τις συνέπειες ενός μοναρχικού-αυταρχικού πολιτεύματος ή τις συνέπειες της πολυπολιτισμικότητάς της, καθώς εχθροί της Συρίας ενίσχυσαν αποσχιστικές τάσεις εκ των προτέρων μη αφομοιώσιμων πληθυσμών; 

Ειδικά για την χώρα μας πρέπει να ληφθούν χρήσιμα συμπεράσματα από αυτά που γίνονται στην Συρία για να προβλεφθούν και αντιμετωπιστούν έγκαιρα τυχόν δυσάρεστες εξελίξεις. Ιδιαίτερα σε μία εποχή που όσο περισσότερο ισχυροποιούνται τα μέσα μαζικής καταστροφής τόσο πιο κοντά στα αστικά κέντρα μεταφέρονται οι αντιπαραθέσεις. 

Στην Συρία φαίνεται πλέον ότι η μήτρα και το πιο αξιόμαχο κομμάτι των αντικαθεστωτικών του Ασαντ, δεν είναι καταπιεσμένοι πολίτες αλλά θρησκευτικά φανατισμένοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι δεν διστάζουν να πάρουν τα όπλα όταν πάρουν σχετικές εντολές από θρησκευτικούς ηγέτες τους, που ακολουθούν πιστά.

Δηλαδή έχει εμφανιστεί το φαινόμενο του πολιτικού Ισλάμ. Να σημειωθεί δε ότι όταν λέμε «πολιτικό Ισλάμ» δεν εννοούμε απλούς μουσουλμάνους που διεκδικούν τα όποια δικαιώματά τους αλλά μουσουλμάνους που έχουν μυηθεί να παίρνουν πολιτικές εντολές από ανώτερους θρησκευτικούς ηγέτες τους και να τις ακολουθούν άκριτα ο,τιδήποτε αυτοί και να τους λένε.

Υπάρχουν στην χώρα μας «πολίτες» που ενώ ζουν μία «φιλήσυχη» ζωή με δημοκρατικά δικαιώματα, δεν θα διστάσουν να πάρουν τα όπλα όταν δεχθούν ανάλογες οδηγίες από ηγετικούς θρησκευτικούς πυρήνες..;;

Η περίπτωση της Συρίας έδειξε διεθνώς ότι το βασικό σκαλοπάτι για την νέα μορφή πολέμου μέσα στα αστικά κέντρα είναι «πολίτες που επαναστατούν ενόπλως», δηλαδή πολίτες που παίρνουν τα όπλα και όχι απλά διαμαρτύρονται. Τα δε κίνητρα των πολιτών που επαναστατούν ποικίλουν: 

ανατροπή ενός δικτάτορα για εγκαθίδρυση "Δημοκρατίας", 

ανατροπή ενός δικτάτορα για εγκαθίδρυση άλλου δικτάτορα

ένοπλη επανάσταση ώστε πληθυσμοί που δεν αφομοιώθηκαν σε ένα κράτος να κάνουν απόσχιση εδαφών στο όνομα του "δημοκρατικού" δικαιώματός τους στην «διαφορετικότητα».

θρησκευτικά φανατισμένοι πολίτες που ενώ ήταν φιλήσυχοι παίρνουν τα όπλα μόνο και μόνο επειδή έλαβαν τέτοιες εντολές από θρησκευτικά «ανωτέρους» τους.

Η μορφή του πολέμου του μέλλοντος φαίνεται να έχει αλλάξει, ο δούρειος ίππος για κάτι τέτοιο εμφανίστηκε και η Συρία είναι το παράδειγμα προς γνώση και προετοιμασία όσων κρατών θέλουν να είναι σοβαρά.