Η Γαλλία θύμα των γεωπολιτικών εξελίξεων στην Μέση Ανατολή.

Με βάση τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, οι καμικάζι αυτοκτονίας στην Γαλλία δεν πραγματοποίησαν κάποια από τις γνωστές από το παρελθόν επιθέσεις «διαμαρτυρίας», αλλά μία πολεμική επιχείρηση στα πλαίσια των επεκτατικών βλέψεων του λεγόμενου ισλαμικού κράτους.

Στόχος τους δεν ήταν η διαμαρτυρία κατά του «δυτικού τρόπου ζωής» που «καταπιέζει» ή απλά αντιπαραβάλλεται με τις «αξίες» του Ισλάμ, αλλά μία καλά οργανωμένη στρατιωτική επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου, με στόχο το ηθικό του υποτιθέμενου εχθρού, δηλαδή των Γάλλων. Οι εν λόγω τζιχαντιστές εφάρμοσαν τα στρατηγικά αξιώματα που εφαρμόζουν όλες οι μικρές στρατιωτικές δυνάμεις ανά την ιστορία όταν αντιμάχονται πολύ υπέρτερες δυνάμεις: α) αιφνιδιασμός, β) μεταφορά της σύγκρουσης όσο το δυνατόν πιο κοντά στον εχθρό και γ) πλήγμα στο ηθικό του εχθρού με ψυχολογικές επιχειρήσεις, όπως ήταν και η στυγνή εκτέλεση αμάχων.

Όταν μάλιστα όλα τα παραπάνω εντάσσονται στις επιδιώξεις και τον σχεδιασμό ενός συγκεκριμένου κράτους (Ισλαμικό κράτος) τότε αποδεικνύεται χωρίς αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με μία πολεμική επιχείρηση και όχι με ένα τρομοκρατικό χτύπημα «διαμαρτυρίας» του παρελθόντος.

Μέχρι εδώ λοιπόν υπάρχει μία κάποια εικόνα των γεγονότων, όμως νέα ερωτήματα γεννώνται.

Ερώτηση 1η

Καταρχήν, όσον αφορά το λεγόμενο Ισλαμικό κράτος, για τι είδους κράτος μιλάμε..;; Με βάση τα διεθνή δεδομένα, για να υπάρχει «κράτος» δεν αρκεί μόνο μία Διοίκηση ασκούμενη κυριαρχικά, αλλά απαιτείται να υπάρχει επιπλέον λαός και συγκεκριμένο έδαφος.

Στην περίπτωση του Ισλαμικού κράτους τι λαός υπάρχει..; Οι λεγόμενοι Τζιχαντιστές εκπροσωπούν κάποιον λαό που ήδη υπάρχει…;; Ή εκπροσωπούν κάποιον «μελλοντικό» λαό που θα δημιουργήσουν με τις γέννες μουσουλμάνων γυναικών που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμά τους…;; Αλλά ακόμα και ως προς το έδαφος του υποτιθέμενου κράτους, υπάρχει κάτι συγκεκριμένο..;;

Όπως δείχνουν τα πράγματα, οι Τζιχαντιστές ούτε συγκεκριμένο λαό εκπροσωπούν, ούτε κάποια συγκεκριμένη εδαφική επικράτεια. Πρόκειται στην ουσία για έναν στρατό φάντασμα που εμφανίστηκε από το πουθενά και ο οποίος κυριάρχησε με την βία πάνω σε άμαχο πληθυσμό και το κυριότερο: έσπευσε να εκμεταλλευθεί την κερκόπορτα που άνοιξε στην Συρία η λεγόμενη «Συριακή αντιπολίτευση» με την ένοπλη εξέγερση που έκανε κατά του Άσαντ.

Μάλλον πρόκειται για έναν στρατό «φάντασμα» που δημιουργήθηκε με την συνδρομή αρκετών κρατών της Μέσης Ανατολής (και όχι μόνο) με κύριο σκοπό την εκπαραθύρωση του φιλορώσου Άσαντ από την Συρία και την Μέση Ανατολή γενικότερα.

Η δε επίθεση στην Γαλλία που πραγματοποίησαν οι Τζιχαντιστές είχε σαν στόχο μάλλον να αποπροσανατολίσει την διεθνή κοινή γνώμη από τον παραπάνω κύριο σκοπό τους, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των πολιτών: υποτίθεται δηλαδή ότι δεν έχουν αποκλειστικό σκοπό την εκπαραθύρωση του Άσαντ από την Μέση Ανατολή, αλλά διεθνείς επεκτατικές βλέψεις στα πλαίσια του αόριστου και ασαφούς «κράτους» τους.

Ερώτηση 2η

Μέσα σε όλο το παραπάνω γεωστρατηγικό πλαίσιο και την «ασάφεια» του «στρατού» και του «κράτους» των Τζιχαντιστών, σε ποιον ακριβώς κήρυξε τον πόλεμο η Γαλλία; Που θα στείλει στρατιώτες της να πολεμήσουν; Με άλλα λόγια που πάει να μπλέξει αυτή παίρνοντας στο λαιμό της και άλλους;

 Φυσικά, η Γαλλία καθώς δέχθηκε πολεμική επιχείρηση στο έδαφός της δεν είχε άλλη επιλογή από το να κηρύξει και η ίδια τον πόλεμο σε αυτούς που την χτύπησαν. Ποιος όμως είναι αυτός ο στρατός φάντασμα; Ποιο είναι το αόριστο και ασαφές κράτος τους;

Είναι λοιπόν λογικό, οι Γάλλοι να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους γιατί το όλο πολεμικό σκηνικό που στήθηκε ξεπερνάει κατά πολύ και αυτούς, αλλά και την Ευρώπη γενικότερα. Οι Γάλλοι μάλλον έπεσαν θύματα μιας ευρύτερης γεωπολιτικής σύγκρουσης στην Μέση Ανατολή, δια αντιπροσώπων, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία.

 Έπρεπε δηλαδή να πέσει στάχτη στα μάτια των Ρώσων όσον αφορά τον πραγματικό στόχο του στρατού «φάντασμα» των Τζιχαντιστών και να πειστούν (οι Ρώσοι) ότι οι Τζιχαντιστές δεν είναι ένας στρατός που δημιουργήθηκε για να τους εκπαραθυρώσει από την Μέση Ανατολή...(!!!), αλλά ένας «στρατός φανατικών» που δεν κάνει επίθεση μόνο στον Άσαντ, αλλά κάνει επιθέσεις και διεθνώς, προκειμένου να επεκτείνει το ασαφές κράτος του. Ένα κράτος χωρίς συγκεκριμένο έδαφος και χωρίς συγκεκριμένο λαό…

Θα ήταν καλύτερο για την Γαλλία πριν σπεύσει με δικές της δυνάμεις στην περιοχή, πρώτα από όλα να στραφεί κατά των κρατών της περιοχής που ενισχύουν τους Τζιχαντιστές είτε στρατιωτικά, είτε οικονομικά. Ένας στρατός κατά κύριο λόγο ανταρτών και δευτερευόντως ευκίνητων τακτικών μονάδων δεν αντιμετωπίζεται χωρίς προηγουμένως να τους κοπεί ο ανεφοδιασμός, τα χρήματα και οι γραμμές υποχώρησης.

Οι Γάλλοι δεν θα πρέπει να αποκλείσουν ούτε την συνεργασία με τους εχθρούς των Τζιχαντιστών στην περιοχή, προκειμένου να αναγνωρίσουν τις πραγματικές δυνατότητές τους και τα αδύνατα σημεία τους. Μπορεί ο στρατός των Τζιχαντιστών να φαίνεται αδύναμος, όμως ζούμε στην εποχή των όπλων μαζικής καταστροφής και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για κανέναν ούτε ως προς το ποιος πραγματικά είναι, ούτε ως προς το τι όπλα έχει.

Ερώτηση 3η

Γιατί επιλέχθηκε για την εν λόγω πολεμική επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης η Γαλλία; Η απάντηση μάλλον έχει να κάνει με την διεθνή απήχηση και αναγνωρισιμότητα της χώρας: μία πολεμική επιχείρηση στην διεθνώς αναγνωρισμένη Γαλλία θα είχε την καλύτερη διαφήμιση-διάδοση των επεκτατικών βλέψεων των Τζιχαντιστών οι οποίες δεν περιορίζονται μόνο στην εκπαραθύρωση των Ρώσων από την  Μέση Ανατολή … (για λογαριασμό άλλων ισχυρών χωρών) αλλά έχουν διεθνείς επεκτατικές βλέψεις…

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το αν ξαναγίνουν ανάλογες επιθέσεις σε άλλες χώρες, μάλλον θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο οι Ρώσοι «πείστηκαν» για τις «διεθνείς» (!!!) βλέψεις των Τζιχαντιστών, ή εξακολουθούν να «προβληματίζονται»…  Όπως λέει και μία γνωστή παροιμία: όταν τσακώνονται τα βουβάλια στον βάλτο, την πληρώνουν τα βατράχια…