Όπως δείχνει η
σύγχρονη ιστορία της χώρας και οι σχετικές δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, οι
σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με άτομα που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές πράξεις
περιορίζονται στην συμπάθεια και την κατανόηση. Για πολλά στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ, απλά ή ηγετικά, τα άτομα αυτά είναι "αγωνιστές" για τις ιδέες
τους και "πολιτικοί κρατούμενοι". Όμως όλα ξεκινούν από μια
"ασαφή" βάση και "θολή εικόνα": τι σημαίνει τρομοκρατία;
Άλλη η βία του κοινού ποινικού δικαίου και άλλη η βία ενός αγωνιστή για ιδέες;
Και τελικά ποιες είναι αυτές οι ιδέες..;;
Με βάση το 187Α
ΠΚ η τρομοκρατία έχει να κάνει με μία σειρά από βαριά αδικήματα του κοινού
ποινικού δικαίου, τα οποία όμως ξεχωρίζουν από το κοινό ποινικό δίκαιο ως προς
την έκταση και ως προς τον σκοπό του δράστη, που μπορεί να είναι ή εκφοβισμός πληθυσμού, ή εκβιασμός κρατικών οργάνων για
κάποια πράξη/παράλειψη ή καταστροφή
θεμελιωδών δομών της χώρας.
Ωστόσο πολλά
ερωτηματικά εγείρονται από τα παραπάνω ως προς το κατά πόσο είναι λογικό και σωστό
να τυποποιείται ως "τρομοκρατική" πράξη ο εκφοβισμός του πληθυσμού
στην ίδια θέση με την καταστροφή θεμελιωδών δομών του κράτους. Είναι δυνατόν να
αποτελούν "ίδια" πράξη η τοποθέτηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού σε ένα
περίπτερο για να καταγγελθεί η βιομηχανία των τσιγάρων που
"σκοτώνουν" τον κόσμο και "κερδίζουν οι πολυεθνικές" και η
πράξη της εκτέλεσης πολιτικών, βιομηχάνων και αστυνομικών οι οποίες έχουν να
κάνουν ευθέως με καταστροφή θεμελιωδών δομών της χώρας;
Αλλά και πάλι
δημιουργείται το εξής σοβαρό ερώτημα: κατά πόσο διαφέρει ο εγκληματίας που
στοχεύει στην καταστροφή θεμελιωδών δομών της χώρας, με τον εγκληματία που
διαπράττει εσχάτη προδοσία κατά
το αρ. 134 ΠΚ και ο οποίος χρησιμοποιεί βία για να ανατρέψει το πολίτευμα; Όταν
συστηματικά και ταυτόχρονα από μία μόνο εγκληματική ομάδα γίνονται στόχος
τράπεζες, βιομήχανοι, αστυνομικοί, δικαστικοί και πολιτικοί, με δημιουργία ή
απόπειρα δημιουργίας συνθηκών χάους, γίνεται ή δεν γίνεται απόπειρα ανατροπής
του πολιτεύματος της χώρας;
Είναι προφανές
ότι όταν μία "τρομοκρατική" οργάνωση έχει ως στόχο παράλληλα όλους τους παραπάνω
παράγοντες του κράτους και της οικονομίας, τότε μάλλον για απόπειρα ανατροπής
του πολιτεύματος πρέπει να κατηγορηθεί και για εσχάτη προδοσία και δεν
χρειάζεται να εφευρεθεί ο αόριστος και ασαφής όρος της
"τρομοκρατίας", με τον οποίο η πράξη της προδοσίας μπερδεύεται και χάνεται με άλλες πράξεις
"διαμαρτυρίας", εκτόνωσης οργής και εκφοβισμού μιας πχ
πολυεθνικής εταιρείας.
Είναι άλλο
πράγμα η βία για εκφοβισμό, εκβιασμό ή διαμαρτυρία που κατατάσσει αυτόν που την
πράττει στους κοινούς ποινικούς
εγκληματίες, ανεξάρτητα από το όποιο ασαφές ιδεολογικό περίβλημα και
διαφορετικό πράγμα η βία για συστηματική αποσάθρωση των δομών της χώρας που
οδηγεί στο χάος και την ανατροπή του πολιτεύματος.
Σήμερα έχει
εκλείψει το φαινόμενο μίας οργάνωσης να στοχοποιεί παράλληλα πολλούς στόχους σε
πολιτεία και οικονομία και έχει παρουσιαστεί το φαινόμενο της εμφάνισης πολλών
διαφορετικών ακραίων ομάδων που στοχεύουν μόνο κάτι συγκεκριμένο η κάθε μία. Πχ
μία ομάδα κάνει ληστείες στις τράπεζες, άλλη ομάδα απειλεί πολιτικούς, άλλη
ομάδα επιτίθεται στους αστυνομικούς και άλλη ομάδα στοχοποιεί πολυεθνικές
εταιρείες που εκπροσωπούν το "κακό" κεφάλαιο, ή την εκμετάλλευση των
φτωχών, των ζώων κτλ.
Όλες οι παραπάνω
πράξεις θεωρούμενες ξεχωριστά δεν παρουσιάζουν τίποτα πέρα από πχ
"θυμωμένα" παιδιά που έφαγαν ξύλο σε μία πορεία από την αστυνομία και
θέλουν να πάρουν "εκδίκηση", "απελπισμένους" ανέργους που
βλέπουν τις πολυεθνικές και τις τράπεζες ως αιτία της ανεργίας τους και
αναρχικούς που δεν θέλουν την "διακυβέρνηση από πολιτικούς". Και κατά
συνέπεια, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου και δεν έχει νόημα να
χάνονται ατελείωτες ώρες διείσδυσης στον ασαφή και ιδεολογικά θολό ψυχισμό του κάθε
δράστη.
Αντιθέτως, όλοι
οι παραπάνω πρέπει να διαχωριστούν με απόλυτο και σαφή τρόπο (και όχι με τον
ασαφή τρόπο του 187Α ΠΚ παρ. 2) από ενόχους εσχάτης προδοσίας, μόνο για τους οποίους πρέπει να
δημιουργηθούν ειδικές φυλακές
υψηλής προστασίας. Είναι άλλο πράγμα μία μεμονωμένη επίθεση σε
αστυνομικά όργανα, ή μία μεμονωμένη απειλή κατά ενός πολιτικού και εντελώς άλλο
πράγμα όταν μία οργάνωση έχει πολλαπλούς στόχους, ή όταν πολλές διαφορετικές
ομάδες που ενώ φαινομενικά κάνουν κάτι "μεμονωμένο", επικοινωνούν
υπογείως και συνεργάζονται.
Τα στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, όσο υπάρχει αυτή η
άστοχη και ασαφής νομοθεσία με την οποία ταραξίες, ληστές κτλ του κοινού ποινικού δικαίου ανακατεύονται
με ενόχους εσχάτης προδοσίας, μπορούν να βλέπουν στις φυλακές όποιον θέλουν,
όταν θέλουν και όσο θέλουν. Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει που βλέπουν
"θυμωμένους" νέους που παραστράτησαν, ή δήθεν θύματα της
"κρατικής" βίας που "εκδικούνται" την αστυνομία, ή απλούς
πολίτες που άσκησαν βία νομίζοντας ότι χτύπησαν το "σύστημα" και
υπερασπίστηκαν τους "φτωχούς" κατά των "κεφαλαιοκρατών".
Τα πράγματα για
τα στελέχη τον ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξουν μόνο αν γίνει διαφοροποίηση των ενόχων
εσχάτης προδοσίας και όταν οι φυλακές υψίστης σημασίας δημιουργηθούν μόνο γι'
αυτούς, με βάση νέα και σαφή νομοθεσία που θα αντικαταστήσει την υπάρχουσα
"θολή" κατάσταση. Όμως πριν γίνει αυτή η αναμόρφωση της νομοθεσίας,
όλη αυτή η υπάρχουσα "θολούρα" δίνει το κατάλληλο προπέτασμα καπνού
τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να βλέπουν όποιον θέλουν και όσο θέλουν και κανείς δεν
μπορεί να τους πει τίποτα.
κανένα σχόλιο