Δύο είναι οι
βασικοί πυλώνες χρηματοδότησης μιας οικονομίας: το κράτος με διορισμούς,
κρατικές επιχειρήσεις, κρατικές τράπεζες κτλ, και ο λεγόμενος ιδιωτικός τομέας
όπως μάλιστα υποστηρίζεται από τις ιδιωτικές τράπεζες. Ο κρατισμός είναι ο
πυρήνας της αριστεράς και των αριστερών κομμάτων και η ενίσχυση του ιδιωτικού
τομέα είναι ο πυρήνας των λεγόμενων φιλελεύθερων κομμάτων.
Η μέχρι σήμερα
πολιτική πραγματικότητα παγκοσμίως έχει αποδείξει ότι όταν το χρήμα δίνεται
"εύκολα" ως "κρατική επιχορήγηση" και δεν στηρίζεται στον
ανταγωνισμό και τις ανάγκες της προσφοράς και ζήτησης τότε δημιουργούνται
ελλείμματα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα για την χώρα μας το τέλος της
δεκαετίας του 80, όταν ύστερα από σχεδόν μία δεκαετία "σοσιαλισμού"
(κρατισμού) ο "κόσμος έφαγε ψωμάκι" αλλά η οικονομία διαλύθηκε. Από
το 1989 ξεκινήσαμε να δανειζόμαστε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις και το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε.
Παρά την
αισιόδοξη προοπτική που παρουσιάστηκε στα φιλελεύθερα κόμματα στην χώρα μας
ύστερα από αυτή την παταγώδη αποτυχία του "σοσιαλισμού", εφευρέθηκαν
νέα επιχειρήματα (εκτός οικονομικής πραγματικότητας) προκειμένου ο
"σοσιαλισμός" να επανακάμψει του τύπου: "ο λαός δεν ξεχνά τι
σημαίνει δεξιά", "η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε στην Ελλάδα το
1981...γιατί οι δεξιοί είναι φασίστες", ή ακόμα το περιβόητο
"σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα".
Όσο για τα
ελλείμματα της οικονομίας που παρέμεναν και έπρεπε οπωσδήποτε να ληφθούν μέτρα
πριν η οικονομία της χώρας φτάσει σε επίπεδα "μπανανίας", προς τα
τέλη της δεκαετίας 90 αποφασίστηκε από τους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ τα μέτρα αυτά να τα έπαιρναν "τεχνοκράτες".
Ήταν η εποχή που
για πρώτη φορά έγινε λόγος για "παρέμβαση τεχνοκρατών" στην ελληνική
οικονομία, γι' αυτό επί Κυβέρνησης Σημίτη άρχισαν να παρελαύνουν στην χώρα
πλήθος από εξωκοινοβουλευτικοί "τεχνοκράτες" (πανεπιστημιακοί,
τραπεζίτες, οικονομολόγοι κτλ) που πρότειναν-λάμβαναν μέτρα για συμμάζεμα των
ελλειμμάτων κάτω από την επίβλεψη των "κοινωνικά ευαίσθητων"
σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ.
Από τις αρχές
λοιπόν της δεκαετίας του 2000 η χώρα βάδισε με αυτό το νέο πολιτικό μοντέλο
Σημίτη: οι σοσιαλιστές κυβερνούσαν, οι "τεχνοκράτες" μάζευαν τα
ελλείμματα και οι φιλελεύθεροι πολιτικοί στο περιθώριο γιατί ήταν
"φασίστες" και "κοινωνικά βάρβαροι".
Το ίδιο σκηνικό
έγινε και επί Κυβέρνησης Καραμανλή όταν πάλι οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ έριξαν
από την εξουσία τον κ. Καραμανλή ως "ευαίσθητοι και Δημοκράτες", για
να φέρουν πάλι τεχνοκράτες για να μαζέψουν τα ελλείμματα που δεν μπόρεσε να
συμμαζέψει ο κ. Καραμανλής.
Μόνο που το 2010
οι τεχνοκράτες που έφεραν στην χώρα ήταν ξένοι, γιατί απλούστατα εκείνη την
περίοδο μόνο ξένοι μπορούσαν εκτός από τεχνοκρατικές λύσεις να δώσουν και
χρήματα για να καλυφθεί η πρόσκαιρη απομόνωση από τις αγορές.
Ενώ λοιπόν το
ΔΝΤ ήλθε στην χώρα όχι απλά ως δανειστής αλλά κυρίως ως μία τεχνοκρατική
παρέμβαση για συμμάζεμα των ελλειμμάτων σύμφωνα με το νέο πολιτικό μοντέλο που
καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ ήδη από εποχής Σημίτη, το γεγονός ότι οι
"τεχνοκράτες" αυτοί ήταν "ξένοι" ξύπνησε τους Έλληνες από
έναν λήθαργο και τους έβαλε κρίσιμες ερωτήσεις: "με ποιο δικαίωμα
παρεμβαίνουν οι ξένοι στην χώρα μας", "είμαστε αποικία ξένων
Δυνάμεων...", "τόσο άχρηστους πολιτικούς έχουμε που δεν μπορούν να
κυβερνήσουν και καλούν τεχνοκράτες.."..;;
Μάλιστα, στους παραπάνω σοβαρούς προβληματισμούς του κόσμου (ο οποίος μέχρι το 2010 δεν είχε καταλάβει νο νέο μοντέλο διακυβέρνησης Σημίτη) και ενώ
άρχισαν να φαίνονται οι δυσμενείς συνέπειες από την μείωση του βιοτικού του επιπέδου, ήλθε να
προστεθεί στον ελληνικό λαό και η αγανάκτηση από τρεις δυσάρεστες εξελίξεις:
α) η
προκλητικότητα της κ. Μέρκελ που κούναγε το "δάχτυλο" για τιμωρία των
"διεφθαρμένων Ελλήνων",
β) η
προκλητικότητα του "τεχνοκράτη" κ. Παπαδήμου που υποβάθμισε το
πολιτικό σύστημα της χώρας με το αξέχαστο "εγώ δεν είμαι πολιτικός"
και
γ) η ευθεία
παραβίαση του Συντάγματος από την Κυβέρνηση Παπαδήμου, καθώς αν και μεταβατική
κυβέρνηση για να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, δέσμευσε την χώρα διεθνώς ως
"μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού", δηλαδή κάτι αντίθετο από αυτό
που προβλέπει το Σύνταγμα για τις "μεταβατικές κυβερνήσεις".
Επί της ουσίας
όμως, αργότερα φάνηκε ότι η κ. Μέρκελ δεν είχε κάτι προσωπικό με την Ελλάδα αλλά κάπως έπρεπε να
δικαιολογηθεί στο Κοινοβούλιό της για το πώς άφησε μία μικρή χώρα όπως η Ελλάδα
να απειλεί την αξιοπιστία του ευρώ.
Η δε κυβέρνηση
τεχνοκρατών του κ. Παπαδήμου αν και πρόσκαιρη παραβίαση του Συντάγματος, ήταν απλά η επανάληψη του συστήματος Σημίτη: οι
σοσιαλιστές κυβερνούσαν, οι "τεχνοκράτες" μάζευαν τα ελλείμματα και
οι φιλελεύθεροι πολιτικοί "σπίτια" τους γιατί ήταν
"φασίστες" και "κοινωνικά βάρβαροι". Απλά ο ελληνικός λαός δεν ήθελε να το παραδεχτεί.
Αργότερα τα
πράγματα έγιναν χειρότερα γιατί στα παραπάνω συνθήματα ότι "οι πολιτικοί
μας δεν ξέρουν τι τους γίνεται και καλούν τεχνοκράτες να κυβερνήσουν", "οι
ξένοι παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της χώρας", "η Δημοκρατία και το
Σύνταγμά μας παραβιάστηκαν", ήλθαν να προστεθούν τα εμφυλιοπολεμικά
συνθήματα της αριστεράς περί "γερμανοτσολιάδων που παραδίδουν την χώρα στο
4ο Ράιχ της Γερμανίας που θέλει να ξαναυποδουλώσει την Ελλάδα...
Δηλαδή οι
τεχνοκράτες που κάλεσε το ΠΑΣΟΚ στην χώρα για να πάρουν αυτοί τα μέτρα που
έπρεπε να ληφθούν αλλά δεν είχε την δυνατότητα, ούτε την θέληση να πάρει το
"κοινωνικά ευαίσθητο" ΠΑΣΟΚ, ήταν όργανα της Γερμανίας για να
"υποδουλώσουν" την Ελλάδα και όσοι τους υποστήριζαν ήταν
"γερμανοτσολιάδες"..
Με το
εμφυλιοπολεμικό παραλήρημα της αριστεράς, η αποτυχία της
λήψης μέτρων για εξυγίανση της οικονομίας τόσο από τους περιθωριοποιημένους
φιλελεύθερους πολιτικούς, όσο και από το σύστημα σοσιαλιστών-τεχνοκρατών του
ΠΑΣΟΚ, συμπληρώθηκε από τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που ζούμε με τις παλινδρομήσεις και τις ασάφειες του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου προσπαθούν, ενάντια σε κάθε λογική, να τετραγωνίσουν τον κύκλο και να μειώσουν τα ελλείμματα στην χώρα χωρίς περικοπές κρατικών δαπανών...!!
Όμως από την
στιγμή που oι κομμουνιστές-νεοσοσιαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να προβούν
σε περικοπές δαπανών, ο ελληνικός λαός πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσει το πώς
θέλει να συμμαζευτούν τα ελλείμματα: από φιλελεύθερους πολιτικούς που θα εφαρμόσουν κοινωνικό φιλελευθερισμό ή από τεχνοκράτες κάτω από την επίβλεψη των
"κοινωνικά ευαίσθητων" σοσιαλιστών..;;
Όσο ο ελληνικός λαός θέτει στο περιθώριο τους φιλελεύθερους πολιτικούς και εκλέγει σοσιαλιστές ή νεοσοσιαλιστές αριστερούς, τότε είναι καταδικασμένος να ανέχεται την συνεχή παρέμβαση "τεχνοκρατών" που θα παίρνουν μέτρα για συμμάζεμα των ελλειμμάτων που δημιουργεί ο κρατισμός.
Έτσι το μέλλον των "τεχνοκρατικών κυβερνήσεων" και παραμβάσεων στην Ελλάδα προδιαγράφεται ιδιαίτερα "λαμπρό"..!! Οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να διαγράψουν τις "τεχνοκρατικές παρεμβάσεις", από την στιγμή που κάποιος πρέπει να μαζεύει τα ελλείμματα, ενώ ούτε οι φιλελεύθεροι πολιτικοί μπορούν να παριστάνουν τον "τεχνοκρατικό" βραχίονα των σοσιαλιστών.
Όσο ο ελληνικός λαός θέτει στο περιθώριο τους φιλελεύθερους πολιτικούς και εκλέγει σοσιαλιστές ή νεοσοσιαλιστές αριστερούς, τότε είναι καταδικασμένος να ανέχεται την συνεχή παρέμβαση "τεχνοκρατών" που θα παίρνουν μέτρα για συμμάζεμα των ελλειμμάτων που δημιουργεί ο κρατισμός.
Έτσι το μέλλον των "τεχνοκρατικών κυβερνήσεων" και παραμβάσεων στην Ελλάδα προδιαγράφεται ιδιαίτερα "λαμπρό"..!! Οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να διαγράψουν τις "τεχνοκρατικές παρεμβάσεις", από την στιγμή που κάποιος πρέπει να μαζεύει τα ελλείμματα, ενώ ούτε οι φιλελεύθεροι πολιτικοί μπορούν να παριστάνουν τον "τεχνοκρατικό" βραχίονα των σοσιαλιστών.
Όσο για τον Πρ. Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο, μπορεί να έχει δίκιο όσον αφορά το ότι σημασία έχει πάνω από όλα ο άνθρωπος και έπεται η οικονομία
και το νόμισμα, όμως μην γίνουμε και μπανανία... Τα ελλείμματα κάποια στιγμή πρέπει να μαζεύονται
κανένα σχόλιο