Ερωτήματα και ανησυχίες για το BREXIT.

Το είδαμε και αυτό…!! Η Μεγάλη Βρετανία, η 2^η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης μετά την Γερμανία και η χώρα η οποία πριν λίγα χρόνια έστειλε πολεμικά πλοία στο ακρωτήρι του Γιβραλτάρ για να υπερασπιστεί λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα γης από τους Ισπανούς που το «επιβουλεύονταν», έθεσε στον βρετανικό λαό σε δημοψήφισμα την παραμονή ή μη στην ΕΕ λόγω προσβολής της εθνικής της κυριαρχίας από την ΕΕ.

Και φυσικά, η πλειοψηφία του βρετανικού λαού στο άκουσμα ότι διακυβεύεται η εθνική κυριαρχία της χώρας «θόλωσε» και αποφάσισε ως απόδειξη πατριωτισμού να θυσιάσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ορθώνοντας το ανάστημα της «αγγλικής ψυχής» απέναντι στην απολυταρχική γραφειοκρατία των Βρυξελλών…

Ωστόσο κανείς δεν έχει καταλάβει με βεβαιότητα πως μία τόσο ισχυρή χώρα όπως η Μ. Βρετανία αντιμετωπίζει προβλήματα «εθνικής κυριαρχίας» μέσα στην ΕΕ, από την στιγμή που έπεται σε δυναμικότητα μόνο από την Γερμανία, ενώ παράλληλα έχει ένα τεράστιο δίκτυο βάσεων και στενά σύμμαχων -αγγλοσαξονικών κρατών σε όλο τον κόσμο.

Ακόμα περισσότερα ερωτήματα τίθενται από το γεγονός ότι αντί η Αγγλική κυβέρνηση να είναι προετοιμασμένη για άμεσες αποφάσεις και κινήσεις τόσο μετά το «ναι στην ΕΕ», όσο και μετά το «όχι στην ΕΕ», η εν λόγω κυβέρνηση παριστάνει την «απροετοίμαστη» για το «όχι» και προμηνύει μακρά περίοδο «διαπραγματεύσεων», με γραφειοκρατικά κωλύματα και άλλες κωλυσιεργίες.

Όμως από την στιγμή που (υποτίθεται) έπρεπε να προστατευτεί η «εθνική κυριαρχία» της χώρας, δεν έπρεπε να ληφθούν άμεσα μέτρα και κινήσεις μετά το BREXIT …;;  

Βεβαίως, όλα τα παραπάνω ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εύλογες αμφιβολίες ως προς την σκοπιμότητα του εν λόγω δημοψηφίσματος. Τι σημαίνει όμως δημοψήφισμα…;;

Σε όλα τα δημοψηφίσματα στις ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο απλός πολίτης δεν ψηφίζει απλά αντιπροσώπους που θα πάρουν αυτοί αποφάσεις γι’ αυτόν, αλλά ο ίδιος παίρνει τις αποφάσεις για την χώρα του. Αυτό σημαίνει ότι ο απλός καθημερινός πολίτης, χωρίς να έχει τον πρέποντα χρόνο για να ασχοληθεί με τα κοινά λόγω βιοπάλης και οικογενειακών υποχρεώσεων και χωρίς να έχει τις απαιτούμενες γνώσεις αλλά και ενημέρωση για τα πολιτικοοικονομικά τεκταινόμενα και ως εκ τούτου μέσα σε σύγχυση πρέπει να πάρει σοβαρές αποφάσεις για το μέλος της χώρας του.

Πώς όμως θα πάρει αυτές τις σοβαρές αποφάσεις σε συνθήκες σύγχυσης και αβεβαιότητας..;; Το αποτέλεσμα είναι ότι όταν επικρατεί σύγχυση τότε ο απλός λαός είναι πολύ πιο ευάλωτος σε κελεύσματα περί «υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας», ή περί «υπεράσπισης της λαϊκής κυριαρχίας». Ο απλός πολίτης στην ουσία καθοδηγείται τυφλά από αυτά τα κελεύσματα λόγω της έντονης συναισθηματικής φόρτισης που αυτά περιέχουν, καθώς είναι προφανές ότι σε συνθήκες σύγχυσης πάντα επικρατούν τα έντονα συναισθήματα.

Προς το παρόν δεν μπορεί να αποδειχθεί με βεβαιότητα ότι η απόφαση για BREXIT είχε ήδη ληφθεί από διάφορα κέντρα εξουσίας στην χώρα και απλά χρησιμοποιήθηκε ο βρετανικός λαός ως μία δημοκρατική επίφαση σε ήδη προειλημμένες αποφάσεις. Όμως όλοι οι παραπάνω παράγοντες (ασάφεια κινδύνων για την εθνική κυριαρχία, συναισθηματική φόρτιση, ελλιπής ενημέρωση-κατάρτιση του βρετανικού λαού για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, κωλυσιεργία της Αγγλικής Κυβέρνησης να πάρει άμεσα τις σχετικές αποφάσεις μετά το δημοψήφισμα) αφήνουν ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο.

Το μόνο σενάριο που ακούγεται αλλά δεν θέλουμε να πιστέψουμε (γιατί σημαίνει σοβαρές γεωπολιτικές εξελίξεις) είναι ότι με το BREXIT το λεγόμενο «αγγλοσαξονικό» σύστημα θέλησε να εκδικηθεί την Γερμανία γιατί μέχρι στιγμής αρνείται πεισματικά να λάβει στρατιωτικά μέτρα κατά της Ρωσίας και περιορίζεται στα οικονομικά μέτρα προς μεγάλο εκνευρισμό των Αγγλοσαξόνων… Οψόμεθα…