Μαρτυρίες κατά το ιστορικό άνοιγμα του Παναγίου Tάφου για λόγους συντήρησης μετά από αιώνες (Εκπομπή "Αυτοψία")

Ο ίδιος μάλιστα περιγράφει τον εαυτό του «όχι και τόσο θρήσκο». Μια στάση ζωής που όμως άλλαξε από την πρόσφατη εμπειρία του και πλέον περιγράφει με λυγμούς τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε κατά τις εργασίες συντήρησης.

Μιλώντας στην εφημερίδα Freddo, ο Πέτρος Χολόφτης τόνισε ότι η προγραμματισμένη συντήρηση δεν απαιτούσε το άνοιγμα του Τάφου, όπως είπε, η απόφαση για να ανοιχτεί ήταν δική του καθώς, φοβήθηκε ότι υλικά από τις εργασίες θα μπορούσαν να εισχωρήσουν.

«Την πλάκα του 1550  τη βρήκαμε σπασμένη. Κάτω από την πλάκα του 1810 βρήκαμε το 1/3 της πλάκας του 1550 και χώματα». Μάλιστα ο ίδιος λέει πως στο σημείο βρέθηκαν και νομίσματα, αλλά και δυο Σταυροί και δυο μενταγιόν που πιθανότατα είχαν αφήσει οι εργάτες εκείνης της εποχής

Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Πέτρος Χολόφτης, ο Τάφος αναβλύζει ευωδία από τα αρώματα που χρησιμοποιούν οι μοναχοί, ενώ στη συνέχεια η περιγραφή του γίνεται ακόμα πιο συγκλονιστική:

«Η μυρωδιά αυτή ήταν το κάτι άλλο. Κάτι μοναδικό που ίσως σας φανεί περίεργο ωστόσο οφείλω να την παραθέσω. Πριν από καιρό στο σημείο του Τάφου στην τοιχοποιία από πίσω μέσα στον τοίχο και σε ύψος 2 μέτρα περίπου, βρήκα μια ξύλινη σφήνα περίπου 20 εκατοστά και μόλις την έβγαλα είχε μια πάρα πολύ ωραία μυρωδιά, μύριζε έτσι για τρεις μέρες περίπου. Ήταν εκεί μέσα περίπου 200 χρόνια. Κανονικά έπρεπε να βρωμούσε από τη σαπίλα. Και όμως ευωδίαζε», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος ανέφερε πως μπροστά στα μάτια του εκτυλίχθηκε ένα ανεξήγητο φαινόμενο. Όπως λέει, όλα τα σύγχρονα μηχανήματα στο σημείο «μπλόκαραν» φέρνοντας για παράδειγμα μια κοπέλα τοπογράφο που «σκανάριζε» τον τάφο, «όταν ακουμπούσε το λαπ τοπ στην πλάκα το μηχάνημα κόλλαγε, ενώ όταν το έπαιρνε στα χέρια της αυτό λειτουργούσε κανονικά», ανέφερε ο Πέτρος Χολόφτης.

Για δεκαετίες έντονες συζητήσεις μαινόταν σχετικά με το αν ο Ναός της Αναστάσεως του Κυρίου στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ ήταν πράγματι ο τόπος του μεγαλύτερου θαύματος όλων. Ο ναός φέρεται ότι περιέχει τον τάφο, όπου μετά τη σταύρωσή, το σώμα του Ιησού Χριστού εναποτέθηκε για τρεις μέρες, έως την ανάσταση του.

Ο τάφος είχε σφραγιστεί με μάρμαρο τουλάχιστον από το 1555 -και ενδεχομένως αιώνες νωρίτερα- προκειμένου να προστατευτεί από τους προσκυνητές που αφαιρούσαν μικρά κομμάτια του ως ιερά κειμήλια. Αλλά κατά τη διάρκεια των αιώνων ο ναός καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε τόσες φορές, που για κάποιους υπήρχαν αμφιβολίες ως προς το περιεχόμενο του.

Όπως είναι γνωστό πλέον, η μαρμάρινη πλάκα που κάλυπτε τον τάφο αφαιρέθηκε για πρώτη φορά εδώ και πέντε αιώνες, αποκαλύπτοντας ένα συγκλονιστικό εύρημα. Εκεί, κρυμμένος από τα ανθρώπινα μάτια για μισή χιλιετία, βρισκόταν το άνοιγμα στο βράχο από ασβεστόλιθο, όπου το σώμα του Χριστού θεωρείται ότι είχε τοποθετηθεί.

Όμως, προς έκπληξη όλων, οι ειδικοί ερευνητές και αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια δεύτερη γκρι μαρμάρινη πλάκα, που κανείς δεν γνώριζε ότι υπήρχε, χαραγμένη με ένα σταυρό που πιστεύεται ότι σκαλίστηκε τον 12ο αιώνα από τους Σταυροφόρους.

Ο αρχαιολόγος Fredrik Hiebert του National Geographic, που βρισκόταν εκεί κατά τη διάρκεια του ανοίγματος του τάφου, δήλωσε σχετικά: «Το πιο εκπληκτικό πράγμα για μένα ήταν όταν αφαιρέθηκε το πρώτο στρώμα της σκόνης και βρέθηκε ένα δεύτερο κομμάτι μάρμαρο. Αντίθετα με το εξωτερικό μάρμαρο λευκού χρώματος εκείνο ήταν γκρι και ακριβώς στη μέση της πλάκας ήταν χαραγμένος ένας απλός όμορφος σταυρός. Δεν είχαμε απολύτως καμία ιδέα ότι ήταν εκεί».

«Το ιερό έχει καταστραφεί πολλές φορές από πυρκαγιές, σεισμούς, και εισβολές στο πέρασμα των αιώνων, οπότε δε γνωρίζαμε πραγματικά αν ανακατασκευαζόταν στην ίδια ακριβώς θέση κάθε φορά. Όμως αυτό το εύρημα αποτελεί την ορατή απόδειξη ότι το σημείο όπου οι προσκυνητές επισκέπτονται σήμερα είναι πραγματικά ο ίδιος τάφος που ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ανακάλυψε τον 4ο αιώνα και λάτρεψαν οι Σταυροφόροι. Είναι καταπληκτικό. Όταν συνειδητοποίησα τι είχαμε βρει τα γόνατα μου έτρεμαν».

Το εσωτερικό του Πανάγιου Τάφου, βρίσκεται τους τελευταίους μήνες σε φάση συντήρησης και αποκατάστασης από μια διεπιστημονική ομάδα ερευνητών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, υπό την καθοδήγηση της Καθηγήτριας του ΕΜΠ, Αντωνίας Μοροπούλου.

Από την πλευρά της την εμπειρία της εισόδου στον Τάφο του Χριστού, στην Ιερουσαλήμ, περιέγραψε στην ΕΡΤ, η επικεφαλής της ομάδας αποκατάστασης, η εμπειρογνώμονας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Τόνια Μοροπούλου.

«Κάτω από τη μαρμάρινη πλάκα της αναστήλωσης του 1810, βρήκαμε άλλη πλάκα με χαραγμένο σταυρό, κι όταν πιο κάτω απομακρύναμε πληρωτικό υλικό, αποκαλύφτηκε η κλίνη του Βράχου όπου λέγεται ότι εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού», ανέφερε, υπενθυμίζοντας τη «συγκλονιστική στιγμή» που άνοιξε ο Τάφος για πρώτη φορά από το 1550.

«Ο Τάφος είναι ζωντανός», τόνισε η κ. Μοροπούλου, ενώ για τη τη «μεγάλη πρωτοβουλία του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιερουσαλήμ» με τη συνδρομή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η κ. Μοροπούλου, ανέφερε ότι οι Βρυξέλλες, απευθύνουν πρόσκληση ώστε «να αξιοποιηθεί η ελληνική καινοτομία στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς».

Οι εργασίες αποκατάστασης προσφέρουν την πρωτοφανή ευκαιρία στους ερευνητές να μελετήσουν την επιφάνεια που θεωρείται η ιερότερη του Χριστιανισμού. Μια ανάλυση του αρχικού πετρώματος μπορεί να τους επιτρέψει να κατανοήσουν καλύτερα, όχι μόνο την αρχική μορφή του νεκρικού θαλάμου, αλλά και πώς ενδεχομένως εντοπίστηκε από την Αγία Ελένη, το 326 μ.Χ.

«Βρισκόμαστε στο κρίσιμο σημείο της αποκατάστασης του Τάφου», δήλωσε η κα. Μοροπούλου. «Οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε για την καταγραφή του μοναδικού αυτού μνημείου θα επιτρέψει στον κόσμο να μελετήσει τα ευρήματά μας, σαν να στέκονταν οι ίδιοι μπροστά στον τάφο του Χριστού», δήλωσε στο National Geographic.

Το πρόγραμμα αποκατάστασης, με τη συμμετοχή περίπου 50 εμπειρογνωμόνων, ξεκίνησε το 2016 μετά τη χρηματοδότηση που εξασφαλίστηκε από δωρητές, όπως ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας και η Μίκα Ερτεγκούν, χήρα του συνιδρυτή της Atlantic Records, η οποία προσέφερε 1,3 εκατομμύρια δολάρια, ενώ τεράστια χρηματικά ποσά δόθηκαν και από τα τρία χριστιανικά δόγματα των Ορθοδόξων, Ρωμαιοκαθολικών και Αρμενίων, που διαχειρίζονται τον Ιερό χώρο από κοινού. Το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί την άνοιξη του 2017.

Source: Nationalgeographic.com