Στό προηγούμενο ἀπαντήσαμε σέ
θεμελιώδη ἐρωτήματα: ἄν θέλετε κρατική ὁντότητα, κυριαρχία & πολιτισμό, ἔχετε
νόμισμα. Τελεία! Οἱ εἰσαγωγές (καί τό συνάλλαγμα) ἀπαιτοῦν ἐξαγωγές (καί ἄδηλους
πόρους δηλ. συναλλαγματικές εἰσπράξεις), εἴτε εἶστε στό εὐρώ εἴτε στό ρούβλι εἴτε
στό γρόσι εἴτε ἔχετε γιά νόμισμα τσιγάρα εἴτε διαμάντια. Τό ἐξωτερικό χρέος ἐπίσης
δέν ἀλλάζει, ἀκόμα κι ἀν τό νόμισμα εἶναι κομφετί. Μόνο ἄν τὸ κουρέψῃς. Παῦλα!
Τὸ ἄν θὰ ὑποτιμηθῇ τό νόμισμα
καί πόσο, ἄν θὰ ἐπιτρέψουμε νὰ εἶναι διαπραγματεύσιμο ἤ ὄχι καί γιὰ πόσο
διάστημα ὄχι, μέ ποιό καλάθι θὰ συμμεταβάλεται κτλ εἶναι διοικητικῆς φύσεως μετααποφάσεις
καί τεχνικές. Τό μόνο ποὺ χρειάζεται εἶναι δυνατή τεχνική ὁμάδα, ἐφαρμογῆς, ὄχι
... διαπραγματευτική, ποὺ νὰ ξέρῃ οἰκονομικά τοῦ Ἀριστοτέλους, μὲ ὁλίγη Ἀντιγόνη.
Τώρα ποὺ τά ξεκαθαρίσαμε, πρός
μεγάλη θλίψη ὅλων τῶν παραμνημονιάδων, πᾶμε σέ πιό πρακτικά ἐρωτήματα:
-Θὰ μποροῦμε νὰ κόβουμε ὅσο
νόμισμα θέλουμε; Ὄχι
φυσικά. Κρατική Δημοσιονομική καί νομισματική πολιτική σημαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο.
Ὅτι ὑπακούει σὲ ἕνα βασικό κανόνα: σὲ συνθῆκες ὕφεσης μειώνεις κόστος χρήματος
(ἐπιτόκια) καἰ ἀντίστροφα σὲ συνθῆκες ὑπερθέρμανσης. Τό ἴδιο καί μέ τίς
κρατικές ἐπενδύσεις.
-Καί μέ τὴν διακίνηση τῶν κεφαλαίων τί θὰ γίνη; Πολύ ἁπλᾶ, δὲν θὰ ὑπάρχει ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων.
Στόπ! Εἶναι ἀνόητο καί σὰν σκέψη οἰκονομική καί πολιτική. Ἀλλά καί ἀντιεπιστημονική.
Μὴν φοβᾶστε δὲν ἀναφέρομαι στά λεφτά σας, μὴν δὲν ἀγοράσετε ἀπό τὸ Ιντερνετ ἤ μὴν
δὲν μπορέσετε νὰ στείλετε γιά σπουδές τό παιδί ἔξω. Αὐτά ποτέ δὲν
περιορίστηκαν. Ἀναφέρομαι ἐκεῖ ποὺ εἶναι τό ζουμί: στὰ λεφτὰ τῶν ἀρπακτικῶν, δῆθεν
ἐπενδυτῶν, ποὺ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό ἀκριδαριό, ποὺ ἐφορμᾷ γιά δευτερόλεπτα,
νὰ ἁρπάξῃ τόν πλοῦτο. Δικό σας καί τῆς χώρας.
-Καί οἱ Τράπεζες, πῶς θὰ ἀνακεφαλαιωθοῦν; Κανονικά θά ἔπρεπε ὅλες οἱ
διοικήσεις νὰ ναι στὴν στενή, μὲ βραχιόλια διαρκείας. Διότι ἐνῷ εὐθύνονται οϊ
τράπεζες γιά τὴν φοῦσκα τοῦ 2008, σᾶς ἔπεισαν ὅτι φταῖτε ἐσεῖς λόγῳ ... διαφθορᾶς.
Καί τό χάψατε ὡς χάνοι, λόγῳ ἐργολαβικῆς προπαγάνδας ΜΜΕ καί πολιτικῶν. Ἐν
πάσει περιπτώσει, ἀντί νὰ πληρώνετε ἐσεῖς μέ εὐρώ δανεικό καί αγύριστο, τὶς
τράπεζες, τό θέμα θὰ εἶχε λυθῆ μέ μιά λογιστική ἐγγραφή καί μέ πολλούς ἐπιτρόπους
τῆς ἐθνικοποιημένης Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος.
Πρίν συνεχίσουμε στό ἑπόμενο, ἀνακαλέστε
στὴν μνήμη σας, τό ἀντίστοιχο τῆς ΕΕ καί εὐρωζώνης, με τὴν τότε ἀρχαία ΕΕ καί
νόμισμα. Τὴν Δηλία ἤ Α’Ἀθηναϊκὴ Συμμαχία. Ἡ Ἀθήνα (Γερμανία σήμερα) ἐπέβαλε
στανικά τό ἀθηναϊκό νόμισμα (εύρώ σήμερα), μέ τὴν τότε ΕΚΤ στὴν Ἀθήνα (ἀρχικά
γιά λίγο στήν Δῆλο), καλυπτόμενο μέ τό δίκαιο τῶν Ἀθηνῶν (Λουξεμβούργου σήμερα)
μέ ἀπεριόριστο δικαίωμα ἐπεμβάσεων (Τρόϊκα σήμερα), φορολογικῶν, στρατιωτικῶν,
μὲ καταστολὴ σὲ κάθε ἀντίδραση στὸ νὰ ἐπιβληθῇ Ἀθηναϊκό (Γερμανικό σήμερα) imperium.
Ὅλοι ξέρουμε τί ἀπέγινε καί
κυρίως τί καταστροφές ἐπέφερε καί στὰ 140 μέλη τῆς τότε συμμαχίας. Φυσικά αὐτά
εἶναι ψιλά γράμματα γιά τούς ἀγράμματους «λῆπτες ἀποφάσεων» τοῦ ὑπουργείου ἀΠαιδείας
σήμερα, ποὺ καθορίζουν τὴν ὑλη τῆς ἱστορίας. Ποὺ ἀπεργάζονται σήματα θυμοφθόρα
λυγρά γιὰ σᾶς, προσδεδεμένοι στοὺς ἀπολίτιστους τοῦ φασιστικοῦ ἱερατείου τῶν
Βρυξελλῶν καί τῶν ἐπιταγῶν τους (παγκοσμιοποίηση, διακίνηση κεφαλαίων,
προσώπων), δηλαδή μετατροπή τῶν Χωρῶν σὲ χώρους.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἔρευνα & Στατιστική
τοῦ ΤΕΙ Δυτ. Ἑλλάδος
κανένα σχόλιο