Θἄχετε ’δῆ σὲ
βιβλία καί ἀναφορές (κατ’ἐξοχήν μνημονιακῶν καὶ πολυπολιτισμικῶν λέλουδων), νὰ ἀναφέρωνται
στὸ ἔτος ἐκδοσης τοῦ βιβλίου τους καὶ γενικώτερα στά ἔτη χρονολογιῶν, ἐπισημαίνοντάς
τα μέ π.Κ.Ε. ἤ μ.Κ.Ε. (πρό ἤ μετά τὴν Κοινή Ἐποχή). Καὶ αὐτὸ γιατί τούς κάθεται
βαρύ, γιὰ τὴν λουλακί συνείδησή τους, νὰ
λένε π.Χ ἤ μ.Χ. Τουλάχιστον ὅσοι ξένοι υἱοθέτησαν, αὐτὴν τὴν ἀνοησία, ἔχουν κι’ἕνα
φύλλο συκῆς, άφοῦ μποροὺν νὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι BC καί BCE, ἔ δὲν πολυδιαφέρει.
Καὶ δὲν μὲ
λέτε, ρέ λεβέντες, ὅταν λέτε π.χ. ὅτι γεννηθήκατε τῷ 1970 μΚΕ, ἀπὸ ποιὸ συμβάν
καὶ μετά, μετρᾶτε τὴν ἔναρξη τῆς Κοινῆς Ἐποχῆς; Τὶ ἔγινε τότε; Ἀνεδείχθη μίς
Ρώμη καμμιά ἔκπαγλος Αγλαΐα (γιορτάζει σήμερα), ἦρθε κανά ἐξωγήϊνο οὔφο, ἔγινε
καμμιά πυρηνική ἔκρηξη; Διότι κάθε ἡμερολόγιο ἀπανταχοῦ τῆς Γῆς συμβόλιζε
συγκεκριμένο συμβάν καί «μετά» π.χ. ὁλυμπιακούς ἀγῶνες, κτίσι Ρώμης, Αἰγυπτιακές δυναστεῖες, Φυγή Μωάμεθ στὴν Μεδίνα, δημιουργία τοῦ
Κόσμου (πρίν 5778 ἔτη κατά τὸ ἑβραϊκό ἡμερολόγιο).
Μὲ ἀναφορά σὲ
τὶ, μετρᾶτε; Ποιὰ ἀπαρχὴ συντεταγμένων ὁρίζετε; Θὰ τὸ καταλάβαινα νὰ λέτε 13.800.002.017
BB ἔτη, ἀναφερόμενοι στὴν μεγάλη ἔκρηξη,
ποὺ εἶναι πραγματικά κοινή γιὰ ὅλους, ἀλλά ἐσεῖς ἐκεῖ· δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει τό
πολιτικορθό, διότι τό ἴδιο ἔπρεπε νὰ εἴχατε κάνει μέ τούς χάρτες, ποὺ ἐμφανίζουν
τόν βορρᾶ, δηλαδή τὴν ἐπικυρίαρχο τότε, λευκή φυλή, ἀπὸ πάνω. Κάτι τέλείως αὐθαίρετο,
ὅπως κάθε ἀστρονόμος μπορεῖ νὰ βεβαιώσῃ.
Εἶναι γνωστό
ὅτι ὁ ἑκάστοτε κυρίαρχος λόγος καθορίζει ἐπέτειο συμβάντων. Ὅμως αὐτὴ ἡ
κυριαρχία, δὲν ἐξαφανίζεται μὲ τὴν ὑποκατάστασή της ἀπὸ πολυπολιτισμικές ἀηδίες,
ἀλλά μὲ τὴν ἀνάδειξη ὑπερβατικοῦ λόγου. Ποὺ προτάσσει τὴν ἀδιαπραγμάτευτη ἐλευθερία
τοῦ ἀνθρώπου· ἐλευθερία ἀτομική, κοινωνική, πολιτική καὶ ὄχι τόν λόγο μιᾶς
κυρίαρχης ἐλίτ.
Θᾶ πῇ
κάποιος: καλά, δὲν τὰ ξέρουν αὐτά, οἱ πολιτικορθοί καί ἀπὸ μόνοι τους
προσφέρονται νὰ καταργήσουν τζιβαερικά ἀνεκτίμητα σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο; Φυσικὰ τὰ ξέρουν. Ἐπειδὴ ὅμως εἶναι οἱ ἴδιοι ὑποτεταγμένοι,
συντάσσονται στὸ νὰ ἐξαφανίσουν τὸ ἔτος
Κυρίου. Καὶ ὅτι συνεπάγεται ἡ ἐμφάνισή Του. Διότι ὁ Χριστιανισμός (ἰδιαίτερα ὁ ὀρθόδοξος)
εἶναι ἐξαιρετικά ἐπικίνδυνος, γιὰ τὰ σχέδια οἱουδήποτε καπηλεύεται τὴν ἐλευθερία
τοῦ Αλλου. Καὶ στὶς μητροπολιτικὲς χῶρες, ὑπάρχουν πολλοί τέτοιοι, στὰ διάφορα ἐπίπεδα
εξουσίας. Ποὺ μέςῳ τῶν πολιτικῶν, οἰκονομικῶν καὶ ἄλλων ἐπιρροῶν τους, προσπαθοῦν
νὰ ἀποδομήσουν τὸν χριστιανισμό, συλλήβδην καὶ νὰ ἀποκόψουν τὴν ατομική καὶ
συλλογικὴ μνήμη, ἀπό ρίζες καὶ θύμησες ἐλευθερίας προσώπου. Ὥστε νὰ ὑλοποιηθούν
οἱ ἐπιδιώξεις τους περί ὑπερεθνικῶν κρατῶν, παγκόσμιας οἰκονομίας [τοῦ χρήματος
καὶ μόνον], παγκόσμιου ἀνθρωποχυλοῦ (ἐσεῖς) καὶ παγκόσμιων διακυβερνήσεων (μόνο
ἀπὸ αὐτούς). Μέ σωρεία προθύμων, ποὺ ἔχοντας ξεχάσει τὴν σχέση, ἐμμένουν ἐμμονικά,
σὲ .. ἀντλήσεις νοημάτων ἑαυτουλικῆς εὐδαιμονίας.
Ἐνῶ ὁ Χριστιανισμός καὶ δή ὁ Ὀρθόδοξος, δηλαδή ὁ
μπολιασμένος ἀπό τὴν Ἑλληνική Γραμματεία, ἧρε κάθε ἠθική καὶ νομιμοποιητική
βάση, ἀπό κάθε εἴδους ἐξουσιαστική ἐπιδίωξη ἐπί Προσώπων. Τὸ «Ἀρχῆθεν» τοῦ Ἡρακλείτου,
τὶς Πλατωνικές «Ἰδέες», τὴν Ἀριστοτελικὴ «Σπουδαία Πάξη», οὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας
ἐμπλούτισαν μὲ τὶς διδαχὲς τοῦ Ναζωραίου καὶ ἀνασυνέθεσαν σὲ νοηματικὲς ἑστίες,
γιὰ τὴν σήμανση τῆς ταυτότητος τοῦ Ὅντος. Καὶ ἐλευθέρως, γιὰ τὸ άγαθόν, τὴν
θέωση δηλαδή, τοῦ ἀνθρώπου, κατὰ χάριν Θεοῦ, μακρὰν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, εἶναι
ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας στὸ ἀπορεῖν τοῦ καθ’ ἑνὸς μας. Γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Προσωπικῆς
μας ὕπαρξης, γιὰ τὸ κορμί μας, χύνει ποτάμια αἵματος ἡ σύνολη Ἐκκλησία μας καὶ ὄχι
γιὰ τὴν ἀπροσδιόριστη ἐγωϊστική ψυχή καὶ τὴν ἀτομική σωτηρία της.
Θά ἀναρωτηθῆτε:
ἀπό ποιόν νά περιμένουμε λύση; Ἀλλά «
.... θαρσῆτε, Ἐγώ τόν κόσμον νενίκηκα .. » παραμυθεῖ ὁ γλυκύς Ναζωραῖος.
Ναί, θαρσῆτε·
σημαίνει ἔχετε θάρρος, πεποίθηση, αἰσιοδοξία, ἀσφάλεια, τόλμη, ἐμπιστοσύνη, πίστη.
Κι’ ἔχει δίκιο ἀπόλυτο. Γι’ αὐτό «Καλά Χριστούγεννα, Ἀδέλφια», στό κοινό
τραπέζι, ὅπως πάντα κάναμε ἀπό τἠν ἐποχή τοῦ Ὅμήρου, στὴν ἀργόσυρτη διάρκειά
μας.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Δυτικῆς Ἑλλάδος
κανένα σχόλιο